۱) لیمو: خوردن یک قاچ لیمو معجزه می کند. می توانید از لیمو به عنوان چاشنی غذا استفاده کنید یا حتی به لیوان آب خود مقداری آب لیموی تازه بیفزایید، آب نبات های لیمویی نیز همان خاصیت را دارند با این مزیت که همیشه می توانید با خود همراه داشته باشید.
۲) جعفری یا سایر چاشنی های سبز: وقتی در رستوران پاستای سیر یا همبرگر پر پیاز سفارش می دهید، کنار غذای اصلی چند برگ جعفری می گذارند که در عین تزیین ظرف غذا، بوی بد دهان ناشی از سیر و پیاز نیز رفع شود. جویدن برگ های تازه جعفری موجب آزادسازی روغن های آن می شود که حس تازگی به دهان می دهد. ریحان و رزماری (اکلیل کوهی) اثری مشابه دارند.
۳) سیب: علاوه بر سیب می توان به گلابی و هویج هم اشاره کرد. این خوراکی ها دارای فیبر زیادی هستند که جویدن آنها باعث ترشح بیشتر بزاق دهان شده مانند یک اسکراب دهان را تمیز می کند.
۴) ادویه های قابل جویدن: تخم انیسون (بادیان رومی)، هل، گشنیز یا رازیانه را به راحتی می توانید از عطاری محل خود تهیه کنید. به میزان مساوی از هر یک داخل یک کاسه دردار بریزید و روی میز غذاخوری کنار نمک و فلفل بگذارید. جویدن فقط چند دانه باعث تازه و خوشبو شدن دهان خصوصا پس از صرف غذای حاوی ادویه کاری یا نوشیدن قهوه می شود.
۵) برگ نعناع یا چوب دارچین: هر یک از این دو طعم بوی شبه گوگردی پیاز و سیر را رفع می کند. علاوه بر آن، وجود یک سری روغن های اساسی در دارچین با نوعی میکروب دهانی مبارزه می کند. آدامس های نعناعی یا دارچینی تأثیری مشابه دارند. اگر از طرفداران پروپاقرص آدامس هستید، از انواع حاوی زایلیتول استفاده کنید که مانع پوسیدگی دهان نیز می شوند. رعایت طولانی مدت بهداشت دهان شما را شش سال جوان تر از سن واقعی تان نشان می دهد.
۶) انواع توت و ماست: گاهی به خاطر میل زیاد به خوردن غذاهای سیردار یا در نظر گرفتن سلامتی و بهداشت تغذیه نمی توان از آنها چشم پوشید اما می توان با رعایت نوعی رژیم غذایی پیشگیرانه، ضمن برخورداری از فواید سلامتی سیر و امثال آن، دهانی خوشبو نیز داشت. خوردن نیم فنجان ماست ساده دو بار در روز، سطح سولفید هیدروژن (همان بوی تخم مرغ گندیده) دهان را کاهش می دهد.
ترکیب کردن اسیدهای چرب امگا 3 با داروهای رقیق کننده خون، خطر ابتلا به حملات قلبی را در بیمارانی که در سرخرگ های کرونری (coronary arteries) قلب خود از لوله های کوچک موسوم به استنت (stent) استفاده می کنند، کاهش می دهد.
در حالی که پژوهش های قبلی نشان می داد که غذاهای سرشار از امگا 3، از قبیل ماهی های چرب مثل ماهی آزاد (salmon)، خطر بروز مشکلات قلبی را در افراد مبتلا به بیماری شریان های کرونری کاهش می دهد، تحقیق جدید احتمالاً اولین تحقیقی است که تاثیرات امگا 3 بر بیمارانی که پس از تعبیه استنت، تحت درمان های رقیق سازی خون قرار گرفته اند را بررسی می کند.
استنت نوعی لوله کوچک است که در سرخرگ کرنری مسدود یا تنگ، در قلب مبتلایان به بیماری قلبی کار گذاشته می شود تا سرخرگ باز بماند و اجازه دهد جریان طبیعی خون و اکسیژن به قلب برسد. با این حال لخته شدن خون در محل استنت، ممکن است جلوی گردش خون را گرفته و مشکلات جان فرسایی همچون حملات قلبی را باعث شود.
در این پژوهش، محققان 54 بیمار اروپایی را که به طور میانگین 63 ساله بودند، مورد بررسی قرار دادند. سرخرگ های مسدود شده همه این افراد به وسیله آنژیوپلاستی (رگ گشایی) کرونری و با استفاده از استنت باز شده بود. همه این بیماران تحت درمان های استاندارد پزشکی که معمولا در این نوع بیماران اعمال می شود، قرار گرفته بودند که از آن جمله می توان به تجویز دز روزانه آسپرین، داروی ضد پلاکت و کلوپیدوگرل (clopidogrel)، تا چهار هفته پس از نصب استنت اشاره کرد.
24 تن از این بیماران که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، یک قرص دارونما که صرفا جنبه ذهنی دارد و شامل هیچ ماده دارویی نیست را به طور روزانه دریافت می کردند و به 30 بیمار دیگر روزانه 1000 میلی گرم امگا 3 (EPA و DHA) به شکل قرص خورانده می شد. این تحقیق به صورت کنترل شده با دارونما و به طوری اجرا می شد که نه بیماران و نه محققان نمی دانستند کدام بیمار امگا 3 را دریافت می کند و کدام یک دارونما را.
پس از طی دوره درمان، مشخص شد لخته های خون در آن دسته از بیمارانی که اسیدهای چرب امگا 3 مصرف می کردند، در مقایسه با گروهی که با دارونما مورد آزمون قرار گرفته بودند، کمتر تشکیل شده است و لخته های تشکیل شده نیز از ویژگی های بهتری برای درمان برخوردارند.
لخته های خونی بیمارانی که، به عنوان مثال از قرص های روغن ماهی استفاده کرده بودند، آسان تر گسیخته می شدند. بیمارانی که امگا 3 مصرف می کردند، نه تنها ترومبین لخته ساز کمتری در خون آنها تولید شده بود بلکه لخته ها دارای منافذ بزرگتری بودند که کار شکستن آنها را تسهیل می کرد. همچنین در این بیماران، زمان مورد نیاز برای تخریب لخته های خونی، 14 درصد کمتر از زمان صرف شده برای این کار در بیماران مصرف کننده قرص های دارونما بوده است. از آنجا که بین لخته های خونی این دو گروه هیچ تفاوتی وجود نداشته است، پژوهشگران معتقدند این موضوع احتمالاً به مصرف روغن ماهی مربوط بوده است.
نتیجه گیری پژوهشگران آن است که استفاده از اسیدهای چرب امگا 3 در بیمارانی که پس از نصب استنت به وضعیت پایداری رسیده اند، می تواند مثمر ثمر باشد. روغن ماهی با اینکه یک جایگزین برای داروهای رقیق کننده خون یا دیگر شیوه های درمانی به شمار نمی رود اما این ماده را به آسانی می توان به عنوان نوعی درمان اضافی مورد استفاده قرار داد.
برگرفته از: doctor.ndtv.com
شما با خواندن بحث و گفتگوهایی که درباره اسیدهای چرب امگا 3 صورت می گیرد، ممکن است با خود فکر کنید که چگونه می توان مقدار دریافت امگا 3 را در رژیم غذایی روزانه افزایش داد؟
بسیاری از مردم به مقدار کافی امگا 3 مصرف نمی کنند، در حالی که این موضوع به ویژه در مورد مادران شیرده از اهمیت بسزایی برخوردار است. هر چند در حال حاضر هیچ مرجع رژیم غذایی خاصی برای افزایش دریافت امگا 3 مورد نیاز بدن وجود ندارد، موسسه ملی بهداشت توصیه می کند که روزانه حداقل دو درصد کالری ورودی به بدن باید چربی های امگا 3 باشد. دریافت امگا 3 بیشتر، ممکن است آسان تر و خوشمزه تر از آن چیزی باشد که شما فکر می کنید. نگران محاسبه دقیق وزن مواد غذایی نباشید، فقط یک منبع خوب روزانه برای این هدف دست و پا کنید.
ذیلاً به شش روش برای افزایش دریافت روزانه امگا 3 اشاره می شود:
ماهی بهترین منبع EPA و DHA به شمار می رود، دو مکمل قوی از خانواده امگا که از پس انجام همه کاری بر می آیند از محافظت در برابر بیماری های قلبی گرفته تا تامین رشد کامل مغز نوزادان. ماهی های آب سرد از جمله ماهی آزاد (salmon)، هالیبوت، اسکالوپ و سرخو از بهترین منابع امگا 3 به شمار می روند. کسانی که ماهی دوست ندارند، نگران نباشند، شما نیاز ندارید که یک فیله ماهی را یکجا مصرف کنید. خلاق باشید و ماهی را در قالب دستورالعمل های جدید پخت و به صورت های گوناگون از قبیل آب پز، سوپ ماهی، کوفته ماهی آزاد، ماهی خشک کرده و دودی که بدون نیترات باشد، یا حتی لایه نازکی از ماهی دودی میل کنید. این کارها باعث می شود با طعم غذایی که می خورید کنار بیایید ولی اگر علاقه ای به ماهی ندارید، می توانید گزینه های دیگری را انتخاب نمایید.
دانه کتان زمینی، تخم کدو، شاهدانه، گردو، از تامین کننده های گیاهی خوب امگا 3 محسوب می شوند. سعی کنید به برشتوک، غلات صبحانه، سالادها، حریره، مواد پختنی و یا روی میوه های تابستانی مقداری از این مواد اضافه کنید. استفاده از تخم کتان یا شاهدانه نیز در اسموتی ها بسیار خوب است.
اگر هنوز با کره یا مارگارین پخت و پز می کنید، زمان آن فرا رسیده که روغن مورد استفاده خود را تغییر دهید. از روغن کانولا یا روغن نباتی برای پخت و پز یا طبخ در حرارت بالا استفاده کنید، همچنین می توانید در سالاد، از روغن دانه کتان یا روغن گردو استفاده نمایید. روغن کاملا خالص زیتون هم که مقوی قلب، خوشمزه و عالی برای پخت و پز در حرارت کم است. اگرچه روغن زیتون حاوی مقادیر اندکی امگا 3 است ولی مصرف روزانه آن، دریافتی امگا 3 شما را افزایش می دهد ولی توجه داشته باشید که امگا 3 در حرارت بالا از بین می رود.
اغلب به این موضوع اشاره نمی شود که کدو حلوایی، لوبیای سفید، لوبیا قرمز، دانه سویا منابع خوب امگا 3 هستند و این شامل توفو (مایع خمیری ژاپنی تهیه شده از دانه سویا) نیز می شود. یک فنجان از هر کدام از این لوبیاها یا چهار اونس (115 گرم) توفو می تواند ده الی پنجاه درصد نیاز روزانه بدن به امگا 3 را تامین کند.
برای سال های متمادی دانه های چیا (دانه ای از خانواده نعنا) را بر روی مجسمه ها گلی پرورش می دادند، ولی تنها به تازگی است که با توجه به کشف فواید سلامت زای آنها مورد توجه چند جانبه قرار گرفته اند. چیا در واقع از نظر مقدار امگا 3 موجود در آن، با کتان مقایسه می شود با این تفاوت که چیا دارای مقادیر بسیار زیادی فیبر است. بکوشید در سالاد یا صبحانه که میل می کنید، چیا را نیز بیافزاید ولی توجه داشته باشید اگر دانه های چیا در مایعی خیس بخورند، طی چند دقیقه به صورت ژل مانند در می آید.
اگرچه همواره بهترین شیوه دریافت مواد مغذی، استفاده از خود غذاها قلمداد می شود، با این حال مواد خوراکی انگشت شماری در بازار یافت می شود که (با توجه به برچسب مواد غذایی) از اسیدهای چرب امگا 3 سرشار است و از جمله این مواد می توان به تخم مرغ، شیر، کره بادام زمینی و آب پرتقال اشاره کرد.
چرا انگشتان شما بعد از حمام، چروکیده می شوند؟
“انگشتان چروکیده ” ممکن است مسخره به نظر برسد، اما پشت این قضیه یک دلیل علمی جدی وجود دارد.
اگر وقت زیادی را در استخر گذرانیده اید ویا به منظور رفع خستگی بعد از یک روز کاری سخت، ساعتها در وان حمام غوطه ور بوده اید، احتمالآ با پدیده ” انگشتان چروکیده” آشنا هستید. باور کنید یا نه، دانشمندان برای چندین دهه در حال مطالعه بر روی این پدیده بوده اند، و تلاش می کردند تا دریابند چرا دستان (و گاهی پاهای شما) وقتی خیس می شوند، چروکیده می شوند.
یکی از ایده های معروف این است که پوست شما به راحتی از آب اشباع می شود. براساس نظریه کتابخانه کنگره (Library of Congress) ، اپیدرم ، یا لایه خارجی پوست، از سلولهای مرده کراتین تشکیل شده که وقتی برای مدت طولانی در آب قرار می گیرند، به جذب رطوبت می پردازند. این جذب رطوبت باعث می شود که سلول ها متورم شوند، اما چون آنها هنوز به بافت زیرین متصل هستند، و بافت زیرین نمی تواند گسترده شود، بافت بیرونی باید چروک شود تا به جبران سطح بزرگتر بپردازد.
این موضوع مثل این است که روکش یک تخت بزرگسال را برای یک تخت خرد سال استفاده کنیم ! پارجه اضافی جایی ندارد و مجبور است به صورت نامرتب و پر چین و چروک قرار گیرد.
اما چرا فقط انگشتان دست و پا تحت تاثیر رطوبت قرار می گیرند- چرا کل سطح بدن چروک نمی شود؟
دانشمندان می گویند زیرا دستان و پاهای ما ضخیم ترین لایه اپیدرم را دارا می باشند و به همین علت آنها دارای سلولهای کراتین بیشتری که آب جذب می کنند ، هستند( ناخن های شما نیز دارای کراتین می باشند، به همین علت بعد از شستن ظرف ها نرمتر می شوند).
آیا پشت این چروکیده شدن هدفی وجود دارد؟
مشکل این تئوری این است که برای زمانی که اعصاب انگشتان دست و پا بخاطر
جراحی و یا صدمات ناشی از مرض قند آسیب می بینند و پوست آنها چروک نمی شود ،
توضیحی ندارد.. بر اساس فرضیه دیگری می توان این را توضیح داد، که بیان می
کند عمل چروکیدگی پوست براساس اشباع پوستی نیست ؛ بلکه براساس واکنش
سیستم عصبی مرکزی می باشد.— “مشکل مکانیک کلاسیک” ، بر اساس توضیحات دکتر
ژی چن ، مهندس بیومکانیک دانشگاه کلومبیا ، در” اخبار طبیعت”.
فرضیه مکانیک بر اساس نظریه انقباض عروق و یا باریک شدن رگهای خونی می باشد. در واقع، زمانی که انگشتان دست یا پا در آب سرد یا گرم فرو برده می شوند، انتهای سلولهای عصبی سیگنالی ارسال می کنند که موجب شود رگهای خونی و در نتیجه بافت زیرین سطح پوست، منقبض می شوند. این امر به نوبه خود، خارجی ترین لایه پوست را مجبور به چروک شدن می کند.
اما تحقیقات جدید نشان می دهند ممکن است دلایل بیشتری برای چروکیدگی پوست وجود داشته باشد. دانشمند نوروبیولوژیست تکاملی، دکتر مارک چنگیزی، و تیمش در آزمایشگاه 2AI در آیداهو، در حال کار کردن برای اثبات این فرضیه که چروکیدگی انگشتان دست و پا تنها محصول تغییرات ناگهانی پوستی نیست، بلکه آنها یک پدیده ژنتیکی مشابه آج های لاستیک یا کفش ها یند که راه رفتن در شرایط بارندگی را میسر می سازند.
چنگیزی معتقد است که این به اصطلاح آج ها بر روی دست و پاها در طول سالیان ، در DNA به وجود آمده اند تا عمل گرفتن اشیا را بهبود ببخشند.
دکتر چنگیزی در مقاله ای که برای Forbes
نوشته است می گوید: چروکیدگی انگشتان در رطوبت ، ممکن است بخش مهمی از
تکامل اولیه پستانداران یاشد. زمانی که رفته رفته ناخن جای پنجه را در
پستانداران گرفت، در اینجا ، آج ضرورت وجودش را به جای پنجه نشان می دهد.
دکتر چنگیزی و تیمش برای تایید این تئوری ، شباهت 28 عکس از چروکیدگی
انگشتان را مورد بررسی قرار دادند. همه این عکس ها، دارای چروک هایی بودند
که کانالهای عمودی را ، احتمالا برای خروج آب از نوک انگشتان ایجاد می
کردند.او اینگونه توضیح داد که:”برای اینکه یک دست بتواند یک سطح خیس را
بدون لیز خوردن بگیرد ، احتیاج دارد که تمامی آب میان پوست و سطحی را که می
خواهد بگیرد را حذف کند، و بهترین راه این است که آب را به سمت کانال ها
هدایت کند”.
برای اثبات فرضیه چنگیزی تحقیقات بیشتری
مورد نیاز است، او در حال حاضر به سختی در حال کار و مطالعه،در این زمینه
است. بر اساس خبر نشریه اخبار طبیعت، موضوع بعدی مورد مطالعه او عبارت است
از :آیا در حقیقت چروکیدگی به گرفتن بهتر اجسام کمک می کند وآیا
پستاندارانی که در مناطق مرطوب ، زندگی می کنند، احتمال چروکیدگی
انگشتانشان، بیشتر از پستاندارانی است که در خشکی زندگی می کنند. او می
گوید اگر این نظریه صحت داشته باشد، ما ممکن است بتوانیم از آن ، در بهبود
تکنولوژی لاستیک ها و کفش های آج دار استفاده کنیم.
او می نویسد “بجای یک امر غیر لازم تلقی شدن ، اینک وجود انگشتان چروکیده ، نشانه دیگری از پیروزی تکامل است”.
منبع:www.3-m.ir
ببین
بنابراین ارتباط ما با نوزاد تنها از طریق لحن صدا و حرکات صورت است. وقتی پستانک در دهان کودک است او قادر نیست که اعمال و حرکات اطرافیان را تقلید کند، بنابراین نحوه بیان احساسات را یاد نمی گیرد.
مضرات استفاده از پستانک در دختران و پسران
در گذشته آکادمی متخصصان کودک امریکا و سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه کرده بودند که میزان استفاده از پستانک در کودکان کنترل شود. زیرا در تحقیقات آنها مشخص شده بود که قطع مصرف پستانک موجب بهبود فرآیند غذا خوردن در کودکان می شود. همچنین استفاده ازاین وسیله موجب بروز اختلالات دندانی در کودکان می گردد. در مطالعه دیگری که در سال ۲۰۰۸ انجام گرفت نیز مشخص شد بین استفاده از پستانک و عفونت های گوش ارتباط وجود دارد.
متخصصان معتقدند که افراد در هرسنی، اعمال دیگران از جمله نحوه بیان احساسات ازطریق صورت و بدن را تقلید می کنند و این عمل یک ابزار مهم برای یادگیری بیان احساسات در کودکان است. ما با کودکان صحبت می کنیم، اما در ابتدای کودکی و دوران نوزادی آنها معنی لغات را درک نمی کنند، بنابراین ارتباط ما با نوزاد تنها از طریق لحن صدا و حرکات صورت است. وقتی پستانک در دهان کودک است او قادر نیست که اعمال و حرکات اطرافیان را تقلید کند، بنابراین نحوه بیان احساسات را یاد نمی گیرد. بررسی ها نشان داد که پسران ۶ و ۷ ساله که در دوران نوزادی به طور منظم از پستانک استفاده کرده بودند، در تقلید از بیان احساسات دیگران مشکل داشتند.
در یک مطالعه دیگر گروهی از دانشجویان مورد آزمون هوش عاطفی قرار گرفتند. در زمینه توانایی ارزیابی خلق و خوی دیگران، پایین ترین امتیاز مربوط به مردانی بود که در کودکی از پستانک استفاده کرده بودند. این نتایج درمورد دختران مشاهده نشد زیرا بر اساس نظر متخصصان در دختران، روند تکاملی به ویژه در مورد عواطف زودتر صورت می گیرد و دیگر اینکه پسران در این زمینه آسیب پذیرترند. از آنجایی که در اغلب فرهنگ ها این طور انتظار می رود که دختران باید احساسات خود را بروز دهند، والدین از طرق مختلف رشد و تکامل عاطفی دختران را تحریک می کنند اما پسران به دلیل اینکه اجباری برای بیان احساسات ندارند، این عمل را یاد نمی گیرند.
نتایج تحقیقات حاکی از این است که استفاده از پستانک در شب برای نوزادان پسر بلامانع است زیرا شب، زمان مشاهده و یادگیری حرکات صورت دیگران نیست.
مشابه این تحقیق در افراد بزرگسالی انجام شد که از تزریق بوتاکس استفاده کرده بودند. این ماده عضلات صورت را بی حرکت می کند و این افراد در بیان احساسات خود از طریق حرکات صورت با مشکل مواجه می شوند.