مضرات استفاده‌ از مچ بند و زانوبند

بسیاری از افراد به محض دردناک شدن دست و یا پاهای خود بی‌آنکه علت آن را ریشه‌یابی کنند، اولین چیزی را که برای کاهش درد مفاصل خود تجویز می‌کنند، استفاده از «ارتزها» و یا همان وسایل کمکی است.

در صورتی که ارتزها به همان مقدار که می‌توانند مفید و سودمند باشند، مصرف بی‌رویه آن نیز می‌تواند موضوع مخرب و غیرقابل جبرانی را در پی داشته باشد.

بلال ساوه‌ای ، کارشناس ارتوپدی فنی درباره این موضوع  می‌گوید: ارتزها شامل وسایل کمکی جانبی هستند که هدفشان اصلاح دفرمیتی (بد شکلی‌ها)، پشتیبانی کردن اندام و کنترل حرکات آن از لحاظ عملکرد است و به 2‌دسته استاتیک (ثابت) و داینامیک (متحرک) تقسیم می‌شود.

به گفته وی معمولا وسایل کمکی ارتز شامل انواع مچ بند و زانو بند است که استفاده آنها بدون تجویز و نسخه پزشک ممنوع است، چرا که مصرف خودسرانه این وسایل می‌تواند ضرررسان باشد و از آنجا که تنوع این کمکی‌ها بسیار بالاست، گاهی داروخانه‌ها نیز در راهنمایی افراد برای خرید این نوع ارتزها دچار اشتباه می‌شوند.

در نوع ثابت (استاتیک) ارتزها، وسیله کمکی بر ‌روی اندام قرار می‌گیرد و مفصل را ثابت نگه‌ می‌دارد ولی در نوع متحرک (داینامیک) وسیله کمکی به شکل جبرانی، حرکت نیز ایجاد می‌کند و نیروی لازم را یا از توان باقی مانده عضو می‌گیرد و یا از یک منبع خارجی، همانند مچ بندها.

این ارتوپد با بیان این که ارتزها از لحاظ کاربردی به سه دسته تقسیم می‌شوند، می‌افزاید: برخی از ارتزها به بیمارانی که عمل جراحی کرده‌اند تجویز می‌شود و دسته دیگر برای ثابت نگه داشتن کامل عضو به کار می‌رود و دسته آخر ارتزها اغلب نوعی کمک کننده به عضو محسوب می‌شود.

وی یادآور می‌شود: استفاده از ارتزها زمانی مفید خواهد بود که بجا و در جای خود استفاده شوند، به عنوان مثال باید به یاد داشت که هیچ‌گاه نباید زانوبند را به هنگام خواب به پا بست چرا که استفاده طولانی‌مدت از آن می‌تواند عضلات را آتروپی ‌(آب) کند که در صورت صدمه دیدن عضلات چهار سررانی، اثرات مخربی در پی آن ایجاد خواهد شد.

مهندس ساوه‌ای با اشاره به این که استفاده نابجا از ارتزها می‌تواند مشکلات فراوانی را برای افراد ایجاد کند، متذکر می‌شود: از آنجا که زانوبندها دارای انواع متفاوتی‌‌اند، داروخانه‌ها نیز قادر به تشخیص و شناخت و ارائه زانوبند مناسب به مراجعه ‌کننده نخواهند بود و همین امر می‌تواند بیماری فرد را تشدید کند، چرا که برخی از زانو بندها نیمه‌ آماده و برخی دیگر ساختنی‌‌اند و باید زیرنظر ارتوپدی فنی ساخته شود، بنابراین از حیطه فعالیت‌ داروخانه‌ها خارج است.
این مهندس ارتوپدی فنی با بیان این‌که کلینیک‌های ارتوپدی فنی می‌توانند پاسخگوی نیاز این افراد باشند، عنوان می‌کند: مچ‌بندها نیز دارای انواع و جنس‌های مختلفی هستند که استفاده نابجا از آنها می‌تواند به عضلات مچ دست آسیب وارد کند بنابراین به هر بیماری گفته می‌شود که بیشتر در چه ساعاتی از شبانه‌روز از مچ‌بند استفاده کند.
مدت استفاده از ارتزها
مدت استفاده از کمکی‌ها بستگی به ساختار بدن و نوع بیماری دارد به عنوان مثال از کفی‌ طبی‌ها معمولا برای پاهای کوتاه و بلند استفاده می‌شود و باید همیشه از آن استفاده کرد ولی این موضوع را نیز نباید فراموش کرد که استفاده بیهوده و نابجا از ارتزها می‌تواند اثرات برگشت‌ناپذیری برای فرد به همراه داشته باشد.

رنگ چشم چه ربطی به سلامتی دارد؟

سبز، آبی، خاکستری و قهوه ای، رنگ های کلی چشم هستند و هر کدام می توانند روشن تر و یا تیره تر باشند. تحقیقات نشان داده است که رنگ چشم با سلامتی و روحیات افراد در ارتباط است.

ارتباط رنگ چشم و سلامتی

قسمت رنگی هر چشم، همان عنبیه چشم می باشد. عنبیه رنگی است، زیرا در الیاف آن رنگدانه هایی، برای حفاظت آن از آسیب نور نهفته است. بیشتر رنگدانه ها در قسمت عقب عنبیه گرد آمده اند و در قسمت جلو، رنگدانه زیادی وجود ندارد. به همین دلیل قسمت جلوی عنبیه بسیار شفاف و بی رنگ است.

رنگ چشم در انسان دارای طیف متغیری است. سبز، آبی، خاکستری و قهوه ای، رنگ های کلی چشم هستند و هر کدام می توانند روشن تر و یا تیره تر باشند. تحقیقات نشان داده است که رنگ چشم با سلامتی و روحیات افراد در ارتباط است.

چشمان تیره: کاهش احتمال تخریب ماکولا

افراد دارای رنگ چشم تیره کمتر از افراد با رنگ چشم روشن در معرض خطر تخریب ماکولا (نوعی بیماری چشمی) قرار دارند.

چشم تیره (رنگدانه تیره) بهتر اشعه ی ماورای بنفش را بلوکه کرده و مانع رسیدن آن به درون چشم و بدن می شود. نور ماوراءبنفش یک عامل جدی و خطرزا برای ابتلا به این بیماری محسوب می شود.

چشمان تیره: کاهش خطر ابتلا به ملانوم

ملانوم نوعی بیماری پوستی است و در واقع سرطان پوستی با منشا سلول های ملانین دار است و عمدتا به خاطر تابش نور شدید و طولانی مدت آفتاب بروز پیدا می کند. عنبیه ی تیره رنگ از کاهش خطر ابتلا به بیماری پوستی خبر می دهد.

 تحقیقات نشان می دهد افرادی با رنگ چشم سبز و یا آبی بیش از سایرین در معرض خطر بروز بیماری ملانوما قرار دارند، زیرا کمبود رنگدانه های ملانین قدرت جذب و مسدود کردن نور خورشید و ماوراء بنفش حاصل از تابش آن را کاهش می دهد.

بدون در نظر گرفتن رنگ چشم هایتان، سعی کنید همیشه از عینک آفتابی و یا لنزهای جاذب نور فرابنفش استفاده کنید.

چشمان روشن: شخصیت رقابتی

طی سوالات و پرسشنامه های ارائه شده بین افراد با رنگ های چشم مختلف، نتیجه ی جالبی حاصل شد. افراد با رنگ عنبیه روشن مانند سبز یا آبی عمدتا کمتر از دیگران محبوب بوده و بیش از سایرین دارای شخصیت و روحیه ی رقابتی هستند. همچنین افراد دارای چشم تیره دارای شخصیت همدل تر و سخاوتمند تر بودند.

چشمان تیره: قابل اعتماد تر از سایرین

مردم به افراد دارای رنگ چشم تیره بیش از چشم سبزها و چشم آبی ها اعتماد دارند .البته اعتماد افراد تنها از طریق رنگ چشم صورت نمی گیرد. عمدتا افراد چشم روشن حالات صورت متفاوت تری نسبت به دیگران دارند و نوع چهره شان به همراه رنگ چشم در قضاوت افراد تأثیر می گذارد. هرچند که ثابت شده است که مردان دارای چشمان تیره (قهوه ای) بیش از سایرین در صدد کسب اعتماد دیگران هستند.

این اعتماد و قضاوت های صورت گرفته از روی چشم ها، بیشتر در مردان دیده می شود و در مورد  زنان کمتر صادق است.

چشمان روشن: کاهش خطر ابتلا به ویتیلیگو

ویتیلیگو یا بیماری پیسی یا برص نوعی اختلال رنگدانه ای است که در آن ملانوسیت ها (سلول های رنگدانه ساز) تخریب می شوند و لکه های سفید پوستی ایجاد می کند. مویی که در ناحیه ابتلا به پیسی وجود دارد نیز به رنگ سفید رشد می کند.

این بیماری نوعی بیماری خودایمنی است که سلول های ایمنی بدن فرد به سلول های تولید کننده رنگدانه حمله می کند. بیماران مبتلا به پیسی در معرض ابتلا به بیماری های دیگری مانند لوپوس، دیابت نوع یک و بیماری تیروئید قرار دارند.

افراد دارای چشمان روشن (سبز، آبی، خاکستری) کمتر از سایرین در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند و آن هم احتمالا به علت کمبود رنگدانه ها و اصولا سلول های رنگدانه ساز است.

چشمان تیره: مصرف کمتر مواد الکلی

افراد دارای چشم های تیره رنگ به علت وجود ملانین بیشتر نسبت به دیگران کمتر از نوشیدنی های الکلی استفاده می کنند.

ملانین علاوه بر خاصیت رنگی بودن، در اتصالات الکتریکی بین سلول های مغزی اهمیت دارد و مصرف الکل حساسیت بیشتری را در افراد چشم تیره به وجود می آورد.

تبیان

زگیل های تناسلی و درمان آن در مردان و زنان

تعریف زگیل تناسلی در مردان و زنان

زگیل تناسلی و یا به عبارتی کوندیلوما آکومیناتا که همتای انگلیسی ; genital-warts نام دارد همواره همراه عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی به وجود می آید ( ویروس HPV از ویروس‌های DNAدار). ضایعات جلدی پاپول مانند دستگاه تناسلی که خوش‌ خیم هستند به رنگ صورتی مایل به گوشتی می باشند.

بیماری زگیل تناسلی تقریباً شایع و بسیار واگیردار می باشد که معمولاً از طریق جنسی به یکدیگر منتقل می‌شود ( یعنی تماس پوست با پوست آلوده). تیپ‌های ۶ و ۱۱ این ویروس مسئول ۹۰٪ موارد کوندیلوما هستند. درمان معمول از بین بردن ضایعات با روشهایی مانند لیزر CO۲، نیتروژن مایع و فتودینامیک تراپی با آمینولولونیک اسید می‌باشد. میزان عود ضایعات بالاست. اینترفرون آلفا نیز در درمان بکار می‌رود.

اچ.پی.وی HPV به قدری شایع است که در بیش از نیمی از انسان‌های از نظر جنسی فعال، در مقطعی از زندگی دچارش می‌شوند.

بیماری زگیل تناسلی هم در مردان و هم در زنان یک بیماری رایج بوده و معمولاً در 95% موارد در اثر تماس جنسی با یک فرد آلوده به ویروس به فرد سالم منتقل می شود 5 تا 10% افراد در طول عمر خود احتمال آلوده شدن به این ویروس را دارند ولی 90% این افراد بدون علامت بوده و فقط در 10% افراد علائم به صورت ظهور زگیل های تناسلی می باشد. عامل آن ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) می باشد که تقریباً 100 گونه دارد ولی گونه شایع این بیماری آنداع 6 و 11 می باشند که در نهایت می تواند منجر به بیماری گردن رحم تا حد وخیمی شوند. معمولاً 1 تا 6 ماه و حتی یکسال از زمان تماس با ویروس و سپس ایجاد علائم به صورت زگیل فاصله وجود دارد و به همین خاطر، شخص ، تماس به فرد آلوده را به درستی به یاد نمی آورد و این خود لزوم پایبند بودن به اصول اخلاقی و تحکیم بنیان خانواده را نمایان می سازد. معمولاً در فرد آلوده باید همزمان به سایر بیماری های آمیزسی مثل ایدز و هپاتیت B شک نموده و بررسی های لازم انجام شود زیرا معمولاً این افراد ارتباط جنسی با افراد متعدد داشته و این بیماری ها را به همدیگر منتقل می سازند.

اغلب زگیل های تناسلی آنقدر کوچک هستند که نمی‌شود آنها را با چشم غیر مسلح دید، اما بعضی اوقات این زگیل ها تکثیر شده و در دسته های کوچک خود را نشان می‌دهند.

پیشگیری از زگیل تناسلی

بطور قطع مهم ترین راه پیشگیری از ابتلا به بیماری زگیل تناسلی ، خودداری از ارتباط جنسی خارج از بنیان خانواده می باشد زیرا حتی اگر استفاده از کاندوم نیز رعایت شود بازهم خطر ابتلا وجود دارد. توصیه ی سازمان های بهداشتی واکسیناسیون به افرادی که در سنین نزدیک به بلوغ و فعالیت های جنسی می باشند استفاده از واکسن می باشد هر چند که واکسن آن به نام گارد سیل در همه جا یافت نمی شود و به سادگی در دسترسی عموم نیست، اما بکارگیری آن در 90% موارد از شروع بیماری زگیل تناسلی جلوگیری می کند و باعث ایمنی نسبت به سایر گونه های ویروسی می شود.

علائم ابتلا به زگیل های تناسلی

به صورت زگیل های پراکنده و یا متعدد در نواحی مختلف تناسلی و به رنگ پوست می باشند که به سرعت به رشد خود ادامه داده و در صورت عدم درمان تعداد آنها زیاد شده و باعث ایجاد علائم برای فرد می شود. در مردان این زگیل در ناحیه پوست آلت و اطراف آلت تناسلی و ناحیه پوست بیضه و در اطراف ناحیه مقعد به وجود می آید و به سرعت به رشد و تکثیر خود ادامه می دهند. در زنان این زگیل ها در ناحیه اطراف واژن و مقعد به رشد و تکثیر خود ادامه می دهند.

درمان زگیل های تناسلی در زنان و مردان

معمولاً درمان به صورت از بین بردن زگیل های به وجود آمده است که باید هر چه سریعتر انجام شود تا مانع گسترش بیماری و ازدیاد زگیل ها که به سرعت رخ می دهد شود. هرچند که به کار گیری واکسن در این مرحله چندان کار ساز نبوده و توصیه نمی شود و فقط می تواند مانع از ابتلا به سایر گونه های ویروسی شود. زگیل های تناسلی را می توان با روش های متعددی مانند فریز و لیزر نمودن از بین برد که در این میان اثر لیزر نسبت به سایر روش ها سریعتر و مطمئن تر است. در یک مطالعه که به صورت تصادفی بین اثر فریز کردن (کرایوتراپی) و لیزرها انجام شده، نتایج جالب توجهی به دست آمده است که شامل بررسی از نظر اثر اولیه، تعداد دفعات درمان و میزان عود و عوارض بعد از درمان بوده است.

پاک سازی اولیه با لیزرها 90% و با کرایوتراپی 3% بوده است.

تعداد دفعات تکرار در موارد لیزرها 10% و در موارد کرایوتراپی 90% نیاز به تکرار جهت پاکسازی زگیل های تناسلی بوده است.

میزان عود در لیزرها 2% و با کرایوتراپی 12% می باشد.

در کل مهمترین اصل، ابتدا پیشگیری از ابتلا به بیماری است و در مرحله بعد، درمان اولیه و پیگیری متعدد و تکرار در درمان به صورتی که بیماری های آتی بعد از درمان مراجعه و معاینه و درمان شود

اگر زیاد عرق می‎کنید این چهار سوال را پاسخ دهید

بسیاری از ما هنگام بیدار شدن از خواب متوجه می‌شویم که عرق کرده‌ایم و معمولا دلیل آن را کابوس یا خواب بد می‌دانیم که اشتباه است.

به گزارش جام جم سرا به نقل از هلث نیوز،​به گفته محققان با وجود اینکه عرق کردن برای سلامتی بدن مفید است، اما در صورتی که تعریق به طور ناگهانی در خواب و یا فقط در بخشی از بدن رخ دهد، نشانگر بیماری است.

عرق کردن یک نوع مکانیسم طبیعی بدن برای کاهش دما محسوب می‌شود، ولی تعریق زیاد می‌تواند نشانگر چندین نوع بیماری باشد.

برای اینکه بتوان تعریق طبیعی بدن را از تعریق غیر طبیعی آن تشخیص داد باید به چهار سوال، پاسخ گفت.

آیا به تازگی دچار تعریق زیاد شده‌اید؟

بعضی افراد از دوران کودکی و نوجوانی، بدنشان دچار تعریق زیاد بوده که این یک نوع عکس العمل عادی بدن محسوب می‌شود اما عرق ریزی شدید و ناگهانی در دوران جوانی، نشانگر یک نوع بیماری است.

آیا تعریق در تمام بدن شما رخ می‌دهد؟

اگر میزان تعریق در تمام بدن شما یکسان است این واکنش، یک عکس العمل طبیعی است اما اگر فقط یک طرف بدن در اثر تعریق خیس می‌شود نشانگر مشکلات عصبی است.

آیا تعریق همراه با درد است؟

عرق ریزی غیر طبیعی (تعریق به صورت خیلی زیاد یا خیلی کم) اگر همراه با درد باشد، نشانه سندروم درد ناحیه‌ای است. در این‌جا آسیب به اعصاب نه فقط سبب درد می‌شود بلکه سبب تولید عرق در اطراف آن ناحیه نیز می‌شود.

آیا اغلب در رختخواب دچار تعریق می‌شوید؟

تعریق مکرر در زمان خواب، عملی غیر طبیعی است. این نوع واکنش می‌تواند علامت بیماری ایدز، نشانگر تاثیر منفی داروهای ضد افسردگی و یا اثرات منفی مکمل‌های نیاسین باشد.