این ضرب المثل که «از دل برود هر آن که از دیده برفت » در مورد آفت دهان کمتر مصداق دارد . از بیرون وقتی نگاه می کنید، نمی توانید زخم سفید رنگ با حاشیه قرمزی را که درون دهانتان قرار دارد ببینید . دیگران هم نمی توانند وخامت وضع شما را درک کنند . وقتی دهانتان را برای صحبت کردن یا غذا خوردن باز می کنید - آخ - مطمئنا می دانید که این زخم در دهانتان وجود دارد . علت اصلی عفونت آفتوز دهان، که نام علمی این زخم دهانی دردناک است، از اسرار علم پزشکی می باشد . هیچ کس واقعا نمی داند که چرا برخی افراد، مکررا دچار این ضایعات دردناک بر روی زبان، لثه ها و سطح داخلی گونه ها می شوند . به نظر می رسد که ارث در این میان نقش دارد، همچنین استرس، غذاهای خاص و خراشیدگی هایی مانند گاز گرفتن داخل گونه نیز در ایجاد آن مؤثرند . بدون درمان، آفت های دهانی معمولا ظرف ده تا چهارده روز محو می شوند، اما نباید که در طی این مدت دست روی دست بگذاریم . پزشکان می توانند با تجویز ژل حاوی هیدروکورتیزون، که تسکین دهنده است و می تواند سرعت ترمیم را نیز افزایش دهد، یا حتی پمادهایی که بدون نسخه فروخته می شوند مانند بلیس تکس، که برای بی حس کردن موضع به کار می روند، از شدت درد بکاهند .
شما از قبل و بر اساس تجربه، در مورد غذاهای خاص اطلاعاتی داشته اید . مثلا این که چیپس شور سیب زمینی که دارای لبه های تیز است، مطمئنا وقتی به آفت دهان برخورد پیدا کند، موجب آسیب می شود . شما حتی فکر این را که به چنین مواد غذایی فرصت ایجاد آسیب را بدهید، به مخیله خود راه نخواهید داد . اما آیا می دانید که برخی از غذاها می توانند واقعا یک آفت جدید ایجاد کنند؟
آن چه متخصصان بهداشت دهان توصیه می کنند:
طبق نظر پژوهشگران فرهنگستان گوش و حلق و بینی - جراحی سر و گردن آمریکا، مواد غذایی ای مانند گوجه فرنگی و مرکبات می توانند، هم آفت های موجود را بدتر کنند و هم موجب به وجود آمدن آفت های جدید شوند . بنابراین اگر مستعد ابتلا به آفت های دهانی هستید، از مواد غذایی ای مانند گریپ فروت و لیموناد بپرهیزید .
به گفته دکتر جولیان ویتاکر مؤسس و رئیس مرکز سلامتی ویتاکر در ساحل نیوپورت، کالیفرنیا، خوردن روزانه ماست، آفت ها را از شما دور نگه می دارد . وی توصیه می کند هر روز حداقل چهار قاشق غذاخوری، ماست را به منظور پیشگیری از عود حمله های آفت مصرف کنید . به گفته او برای بهبود آفت های دهانی ایجاد شده، حداقل یک ظرف (230 گرمی) ماست را باید در روز بخورید . دکتر ویتاکر معتقد است برای این که ماستی بتواند این اثر را داشته باشد باید حاوی لاکتو باسیل های اسیدوفیل فعال باشد .
هر چند بررسی های انجام شده تا کنون تاثیر ویتامین C را اثبات نکرده اند، ولی مکمل های ویتامین C اعتبار لازم را به دست آورده اند متخصصان بهداشت دهان از این ویتامین به عنوان یک روش مؤثر پیشگیری از آفت های دهانی یاد می کنند . دکتر کرایگ زونکا، رئیس سابق انجمن محلی دندان در ویرجینیا، می گوید: «در حقیقت ویتامین C علیه تبخال و آفت دهان عمل می کند . اما از آن جا که شما نمی دانید آفت دهان چه موقع به وجود خواهد آمد، مجبورید هر روز این ویتامین را مصرف کنید، ولی در مورد تبخال می توانید آن را درست در شروع عارضه مصرف کنید» .
بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که برای ایجاد حداکثر پیشگیری، مخصوصا افرادی که تحت استرس زیاد قرار دارند یا سیگاری هستند، روزی پانصد میلی گرم ویتامین C مصرف کنند . به گفته دکتر زونکا، برای درمان آفتی که تازه به وجود آمده است، هزار میلی گرم ویتامین C را یکجا مصرف کنید و سپس پانصد میلی گرم ویتامین C را سه بار در روز تا زمانی که زخم التیام یابد مصرف کنید . (برخی افراد با مصرف مقادیر بیش از 1200 میلی گرم ویتامین C در روز دچار اسهال می شوند) . دکتر زونکا می گوید: «فقط باید مطمئن شوید که ویتامین C را همراه با بیوفلدونوئیدها مصرف می کنید، زیرا ویتامین C به تنهایی آن گونه که باید و شاید عمل نمی کند .» هر چند پرتقال و گریپ فروت منابع عالی هر دو ماده مقوی، یعنی ویتامین C و بیوفلدونوئیدها می باشند، ولی مصرف بیش از حد مرکبات می تواند نزد افراد مستعد به آفت، موجب بروز حمله های آفت دهانی شود . بنابراین متخصصان بهداشت دهان معتقدند که اگر مستعد به آفت هستید، مکمل ها بهترین انتخاب شما خواهند بود .
اگر آفت دهانی بیشتر مواقع گریبان گیر شماست، ممکن است به چیزی بیش از مصرف بیشتر ویتامین C نیاز داشته باشید . هر چند از این پژوهش ها نمی توان نتیجه گیری کرد، ولی چندین بررسی، کمبود فولات، آهن و ویتامین 21 B را با زخم های دهانی عود کننده مرتبط دانسته اند و برخی از پزشکان معتقدند که افزایش مصرف این مواد مغذی برای پیش گیری از عود آفت مفید است . به گفته متخصصان بهداشت دهان، بهترین انتخاب شما تامین همه این مواد مغذی با مصرف یک مکمل مولتی ویتامین مینرال است که حاوی مقادیر مورد نیاز روزانه این مواد مغذی باشد .
اگر با وجود تلاش های شما، یک آفت دهانی دردناک ظاهر شد، مصرف کمی ویتامین E چیزی است که پزشکان توصیه می کنند . فقط در این مورد، دکتر زونکا توصیه می کند که به جای مصرف مکمل ویتامین E ، یا خوردن غذاهای سرشار از ویتامین E ، یک کپسول ویتامین E یا خوردن غذاهای سرشار از ویتامین E ، را باز کنید و روغن آن را مستقیما بر روی زخم بمالید تا درد آن بلافاصله بهبود یابد .
اقتباس از کتاب درمان با ویتامین ها
ترجمه دکتر حسین حقیر
ترکیب کردن اسیدهای چرب امگا 3 با داروهای رقیق کننده خون، خطر ابتلا به حملات قلبی را در بیمارانی که در سرخرگ های کرونری (coronary arteries) قلب خود از لوله های کوچک موسوم به استنت (stent) استفاده می کنند، کاهش می دهد.
در حالی که پژوهش های قبلی نشان می داد که غذاهای سرشار از امگا 3، از قبیل ماهی های چرب مثل ماهی آزاد (salmon)، خطر بروز مشکلات قلبی را در افراد مبتلا به بیماری شریان های کرونری کاهش می دهد، تحقیق جدید احتمالاً اولین تحقیقی است که تاثیرات امگا 3 بر بیمارانی که پس از تعبیه استنت، تحت درمان های رقیق سازی خون قرار گرفته اند را بررسی می کند.
استنت نوعی لوله کوچک است که در سرخرگ کرنری مسدود یا تنگ، در قلب مبتلایان به بیماری قلبی کار گذاشته می شود تا سرخرگ باز بماند و اجازه دهد جریان طبیعی خون و اکسیژن به قلب برسد. با این حال لخته شدن خون در محل استنت، ممکن است جلوی گردش خون را گرفته و مشکلات جان فرسایی همچون حملات قلبی را باعث شود.
در این پژوهش، محققان 54 بیمار اروپایی را که به طور میانگین 63 ساله بودند، مورد بررسی قرار دادند. سرخرگ های مسدود شده همه این افراد به وسیله آنژیوپلاستی (رگ گشایی) کرونری و با استفاده از استنت باز شده بود. همه این بیماران تحت درمان های استاندارد پزشکی که معمولا در این نوع بیماران اعمال می شود، قرار گرفته بودند که از آن جمله می توان به تجویز دز روزانه آسپرین، داروی ضد پلاکت و کلوپیدوگرل (clopidogrel)، تا چهار هفته پس از نصب استنت اشاره کرد.
24 تن از این بیماران که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، یک قرص دارونما که صرفا جنبه ذهنی دارد و شامل هیچ ماده دارویی نیست را به طور روزانه دریافت می کردند و به 30 بیمار دیگر روزانه 1000 میلی گرم امگا 3 (EPA و DHA) به شکل قرص خورانده می شد. این تحقیق به صورت کنترل شده با دارونما و به طوری اجرا می شد که نه بیماران و نه محققان نمی دانستند کدام بیمار امگا 3 را دریافت می کند و کدام یک دارونما را.
پس از طی دوره درمان، مشخص شد لخته های خون در آن دسته از بیمارانی که اسیدهای چرب امگا 3 مصرف می کردند، در مقایسه با گروهی که با دارونما مورد آزمون قرار گرفته بودند، کمتر تشکیل شده است و لخته های تشکیل شده نیز از ویژگی های بهتری برای درمان برخوردارند.
لخته های خونی بیمارانی که، به عنوان مثال از قرص های روغن ماهی استفاده کرده بودند، آسان تر گسیخته می شدند. بیمارانی که امگا 3 مصرف می کردند، نه تنها ترومبین لخته ساز کمتری در خون آنها تولید شده بود بلکه لخته ها دارای منافذ بزرگتری بودند که کار شکستن آنها را تسهیل می کرد. همچنین در این بیماران، زمان مورد نیاز برای تخریب لخته های خونی، 14 درصد کمتر از زمان صرف شده برای این کار در بیماران مصرف کننده قرص های دارونما بوده است. از آنجا که بین لخته های خونی این دو گروه هیچ تفاوتی وجود نداشته است، پژوهشگران معتقدند این موضوع احتمالاً به مصرف روغن ماهی مربوط بوده است.
نتیجه گیری پژوهشگران آن است که استفاده از اسیدهای چرب امگا 3 در بیمارانی که پس از نصب استنت به وضعیت پایداری رسیده اند، می تواند مثمر ثمر باشد. روغن ماهی با اینکه یک جایگزین برای داروهای رقیق کننده خون یا دیگر شیوه های درمانی به شمار نمی رود اما این ماده را به آسانی می توان به عنوان نوعی درمان اضافی مورد استفاده قرار داد.
برگرفته از: doctor.ndtv.com
شما با خواندن بحث و گفتگوهایی که درباره اسیدهای چرب امگا 3 صورت می گیرد، ممکن است با خود فکر کنید که چگونه می توان مقدار دریافت امگا 3 را در رژیم غذایی روزانه افزایش داد؟
بسیاری از مردم به مقدار کافی امگا 3 مصرف نمی کنند، در حالی که این موضوع به ویژه در مورد مادران شیرده از اهمیت بسزایی برخوردار است. هر چند در حال حاضر هیچ مرجع رژیم غذایی خاصی برای افزایش دریافت امگا 3 مورد نیاز بدن وجود ندارد، موسسه ملی بهداشت توصیه می کند که روزانه حداقل دو درصد کالری ورودی به بدن باید چربی های امگا 3 باشد. دریافت امگا 3 بیشتر، ممکن است آسان تر و خوشمزه تر از آن چیزی باشد که شما فکر می کنید. نگران محاسبه دقیق وزن مواد غذایی نباشید، فقط یک منبع خوب روزانه برای این هدف دست و پا کنید.
ذیلاً به شش روش برای افزایش دریافت روزانه امگا 3 اشاره می شود:
ماهی بهترین منبع EPA و DHA به شمار می رود، دو مکمل قوی از خانواده امگا که از پس انجام همه کاری بر می آیند از محافظت در برابر بیماری های قلبی گرفته تا تامین رشد کامل مغز نوزادان. ماهی های آب سرد از جمله ماهی آزاد (salmon)، هالیبوت، اسکالوپ و سرخو از بهترین منابع امگا 3 به شمار می روند. کسانی که ماهی دوست ندارند، نگران نباشند، شما نیاز ندارید که یک فیله ماهی را یکجا مصرف کنید. خلاق باشید و ماهی را در قالب دستورالعمل های جدید پخت و به صورت های گوناگون از قبیل آب پز، سوپ ماهی، کوفته ماهی آزاد، ماهی خشک کرده و دودی که بدون نیترات باشد، یا حتی لایه نازکی از ماهی دودی میل کنید. این کارها باعث می شود با طعم غذایی که می خورید کنار بیایید ولی اگر علاقه ای به ماهی ندارید، می توانید گزینه های دیگری را انتخاب نمایید.
دانه کتان زمینی، تخم کدو، شاهدانه، گردو، از تامین کننده های گیاهی خوب امگا 3 محسوب می شوند. سعی کنید به برشتوک، غلات صبحانه، سالادها، حریره، مواد پختنی و یا روی میوه های تابستانی مقداری از این مواد اضافه کنید. استفاده از تخم کتان یا شاهدانه نیز در اسموتی ها بسیار خوب است.
اگر هنوز با کره یا مارگارین پخت و پز می کنید، زمان آن فرا رسیده که روغن مورد استفاده خود را تغییر دهید. از روغن کانولا یا روغن نباتی برای پخت و پز یا طبخ در حرارت بالا استفاده کنید، همچنین می توانید در سالاد، از روغن دانه کتان یا روغن گردو استفاده نمایید. روغن کاملا خالص زیتون هم که مقوی قلب، خوشمزه و عالی برای پخت و پز در حرارت کم است. اگرچه روغن زیتون حاوی مقادیر اندکی امگا 3 است ولی مصرف روزانه آن، دریافتی امگا 3 شما را افزایش می دهد ولی توجه داشته باشید که امگا 3 در حرارت بالا از بین می رود.
اغلب به این موضوع اشاره نمی شود که کدو حلوایی، لوبیای سفید، لوبیا قرمز، دانه سویا منابع خوب امگا 3 هستند و این شامل توفو (مایع خمیری ژاپنی تهیه شده از دانه سویا) نیز می شود. یک فنجان از هر کدام از این لوبیاها یا چهار اونس (115 گرم) توفو می تواند ده الی پنجاه درصد نیاز روزانه بدن به امگا 3 را تامین کند.
برای سال های متمادی دانه های چیا (دانه ای از خانواده نعنا) را بر روی مجسمه ها گلی پرورش می دادند، ولی تنها به تازگی است که با توجه به کشف فواید سلامت زای آنها مورد توجه چند جانبه قرار گرفته اند. چیا در واقع از نظر مقدار امگا 3 موجود در آن، با کتان مقایسه می شود با این تفاوت که چیا دارای مقادیر بسیار زیادی فیبر است. بکوشید در سالاد یا صبحانه که میل می کنید، چیا را نیز بیافزاید ولی توجه داشته باشید اگر دانه های چیا در مایعی خیس بخورند، طی چند دقیقه به صورت ژل مانند در می آید.
اگرچه همواره بهترین شیوه دریافت مواد مغذی، استفاده از خود غذاها قلمداد می شود، با این حال مواد خوراکی انگشت شماری در بازار یافت می شود که (با توجه به برچسب مواد غذایی) از اسیدهای چرب امگا 3 سرشار است و از جمله این مواد می توان به تخم مرغ، شیر، کره بادام زمینی و آب پرتقال اشاره کرد.
چای سیلان برای اولین بار، در سریلانکای امروزی متولد شد. در اواخر دهه 1860، سیلان مقادیر متنابهی از گیاهان قهوه خود را به سبب نوعی قارچ از بین برنده دانه قهوه، از دست داد. برای 10 سال، کشاورزان به پرورش گیاه چای توجه نشان دادند و در 1960، جیمز تیلور شروع به آماده سازی 19 اکر زمین، برای کشت گیاه چای کرد. این گیاهان اولیه، به زودی به پرتولیدترین چای دنیا تبدیل شدند.
وقتی پای تولید چای ممتاز با کیفیت عالی به میان می آید، باید گفت چای سریلانکا در محیطی بی مثال رشد می کند. سریلانکا، کشوری که در جنوب شرقی سواحل اقیانوس هند واقع شده است و برای شرایط آب و هوایی عالی در پرورش و تولید چای با عطر و طعم های خاص و متفاوت به خود می بالد. این گیاهان خالص چای که در بالای کوهستان ها رشد می کنند، از ارتفاع 7000 پایی از سطح دریا و از منطقه ای قدیمی و بکر از مواد شیمیایی و سموم ضد حشره برداشت می شوند. به دلیل آبیاری شدن با باران های کوهستانی، چای سیلان در بهشتی رشد می کند که می تواند پرفروش ترین برگ های چای جهان را به وجود بیاورد.
چیده شدن هر برگ چای سیلان با دست، در بالای کوهستان های سریلانکا، روش برداشت را از بسیاری از چای های منطقه های دیگر که با ماشین انجام می شوند، متمایز می کند. تنها شکوفه و جوانترین دو برگ اول برداشت می شوند، چرا که تنها این قسمت گیاه بهترین طعم و عطر را ارائه می کند. بعد از اینکه چای چیده شد، برگ ها برش می خورند تا مایع آن خارج شود و در محیطی کاملا کنترل شده فعال شوند. به محض تکمیل شدن فعال سازی، برگ ها در حرارت قرار می گیرند تا طعم غنی چای محبوس بماند. آخرین کار باقی مانده، جدا کردن محصولات با در نظر گرفتن رنگ و اندازه آنهاست.
چای سیلان به دلیل طعم و بوی خوش آن تحسین شده و ارزشمند است اما استفاده از این گیاه آثار سلامت بخشی فراوانی به همراه دارد. گیاه چای سیلان که در سریلانکا (نام سابق کشور سیلان) رشد می کند، تقریباً گیاه تازه شناخته شده ای به شمار می رود و استفاده از آن از اواسط دهه 1800 شروع به رشد کرده است.
چای سیلان انواع مختلفی دارد که شامل چای سیاه، چای سبز و چای سفید می شود. اگرچه هر کدام از این چای ها طعم خاص خود را دارد، ولی چای سیاه که خود انواع متنوعی دارد، مزه شناخته شده تری داشته و بیش از انواع دیگر تولید می شود. طعم چای سبز سیلان نسبت به دیگر انواع چای سبز قوی تر است و باید "به عنوان طعمی که باید با شناخت به آن علاقه مند شد" به آن توجه کرد. چای سفید هم به شدت مورد توجه قرار دارد و گفته می شود که طعمی مشابه عسل دارد. چای های سیلان به طور تقریبی به اندازه چای معمولی فواید سلامت بخش را دارا هستند، و بیشتر برای کیفیت و عطر مرغوبی که دارند خریداری می شوند.
از آنجا که برای فراوری چای سیاه سیلان، آن را اکسیده می کنند، کیفیت و خواص این نوع چای تفاوت اندکی با چای سبز و سفید دارد. چای سیاه از بهترین مواد علیه سرطان محسوب می شود، چرا که حاوی موادی به نام تی فلاوین (theaflavin) و تئوروبیجین (thearubigin) است که جزو آنتی اکسیدان های بسیار قوی هستند و به بدن کمک می کنند تا با رادیکال های آزادی که از قابلیت تخریب DNA برخوردار بوده و می توانند در بدن سرطان ایجاد کنند، مقابله نماید. همچنین چای سیاه به کمتر شدن احتمال بیماری های قلبی کمک می کند و باعث کوچک شدن اندازه تومورها می شود.
چای سیاه همچنین برای محافظت از بدن در برابر ویروس ها و باکتری ها نیز مفید است. علاوه بر این نوشیدن چای سیاه می تواند خطر ابتلا به آنفلونزا را کاهش داده و با تقویت سیستم ایمنی بدن، احتمال ابتلا به دیگر بیماری ها را نیز کاهش دهد.
چای سیاه، بر هورمون های استرس زا در بدن تاثیر می گذارد و باعث می شود افرادی که در موقعیت های پر تنش قرار می گیرند، راحت تر بتوانند خود را بازیافته و خونسردی خود را به دست آورند. این نوع چای همچنین قادر است با افزایش فعالیت امواج آلفا در مغز، هوشیاری افراد را بیشتر نماید.
در زمانی که مشغول خرید چای سیلان هستید، به دنبال گونه هایی بگردید که برچسب "%100 چای سیلان خالص" بر آن خورده باشد. اغلب وقتی که چای از سریلانکا بسته بندی و صادر می شود، ترکیبات دارای کیفت پایین تری از چای، از هند و آفریقا به محصول اضافه می شود. شما می توانید از طعم های مختلفی نظیر چای های سبز و سیاه با ترکیبات میوه، ادویه جات و دیگر مواد اولیه طبیعی لذت ببرید.
به طور کلی چای دارای مضرات اندک و در مقابل، فواید سلامتی بخش بسیاری است. چای سیلان به خصوص از نظر کیفیت، از بهترین نوع محسوب می شود و همان گونه که برای نوشیدن گاه به گاه بسیار مطلوب است، به شما کمک می کند تا از فواید چای، به طور روزانه بهره مند شوید.
گزارش مطالعاتی نشان می دهد، قرار دادن گوجه فرنگی در برنامه غذایی روزانه می تواند از ابتلا به سرطان پروستات جلوگیری به عمل آورد.
گوجه فرنگی دارای رنگدانه هایی به نام لایکوپین (Lycopene) است که رنگ قرمز آن را سبب می شود. این ماده به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند که به شیوه های مختلف برای حفظ و بهبود سلامت مفید هستند. مطالعات مختلف حاکی از آن است که استفاده روزمره از گوجه فرنگی می تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات، سرطان ریه و سرطان معده را کاهش دهد.
ریچارد ون بریمن (Richard van Breemen) استاد شیمی پزشکی در دانشگاه ایلینوی، تحقیقی راجع به سرطان و گوجه انجام داده که در مجله پژوهش های پیشگیری از سرطان (Cancer Prevention Research) ارائه شده است. در این تحقیق 105 بیمار در سنین 50 تا 80 سال مورد بررسی قرار گرفته اند. این افراد به دو گروه تقسیم شدند: گروهی که 30 میلی گرم لایکوپین به صورت روزانه دریافت می کردند و گروه دیگر که روزانه کپسول های دارونمای حاوی روغن سویا مصرف می کردند. میزان آنتی اکسیدان در خون اعضای گروهی که روزانه لایکوپین مصرف می کردند، افزایش یافت.
فشارهای اکسایشی به سلول های بدن زیان و صدمه می رساند و ممکن است به بروز بیماری هایی همچون سرطان و آلزایمر منجر شود. از طرفی دیگر آنتی اکسیدان ها به سلول ها کمک می کنند تا از عهده آسیب ها و کاهش فعایت های اکسیداتیو برآیند. آنتی اکسیدان ها همچنین روند پیری سلول های بدن را کند می کند.
از آنجا که پژوهش مزبور فقط بر یک نژاد یعنی مردان آمریکایی-آفریقایی تبار محدود بوده است، نتایج به دست آمده از آن را هنوز نمی توان بین المللی تلقی نمود.
برگرفته از: topnews.ae
پیشوند «آنتی» به معنای ضد و مخالف است و در طبیعت به مفهوم ترمیم و اصلاح اشاره می کند. برای درک عملکرد و ماهیت آنتی اکسیدان ها بهتر است روشن شود که این عوامل دقیقاً با چه چیزهایی ضدیت دارند و به ترمیم چه چیزهایی مبادرت می ورزند.
در بدن آدمی میلیون ها فرایند در طول شبانه روز در حال رخ دادن است. انجام این فرایندها نیازمند اکسیژن است. متاسفانه همین اکسیژن زندگی بخش می تواند عوارض جانبی مضری بر جای بگذارد، یا موادی را اکسید کند که به سلول های بدن آسیب می رساند و به بروز بیماری های مزمن منجر می شود.
اکسیدان ها که معمولاً از آنها با نام «رادیکال های آزاد» یاد می شود، از طریق منابع محیطی نظیر قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا آلودگی محیط نیز به وجود می آیند. واسطه های دیگری نظیر استرس، به اضافه چیزهایی که افراد وارد بدن خود می کنند مانند مشروبات الکلی، غذاهای ناسالم و دود سیگار نیز در تشکیل این مواد دخالت دارد.
تقریبا به همان شیوه ای که اکسیداسیون باعث زنگ زدگی سطح اشیاء می شود و عامل از کارافتادگی و خرابی سطوح اشیا است، اکسیداسیون صورت گرفته در داخل بدن نیز به فروپاشی سلول ها منجر می شود. رادیکال های آزاد ایجاد شده از این فروپاشی، به سلول های سالم حمله می کنند و اغلب DNA، پروتئین ها و چربی ها را هدف قرار می دهند. این رخدادهای زنجیره ای منجر به تضعیف کارکرد ایمنی بدن و علاوه بر آن تسریع روند پیری سلول ها شده و از سوی دیگر زمینه را برای بروز انواع بیماری ها از قبیل آب مروارید، انواع سرطان ها و بیماری های قلبی فراهم می سازد. برخی مطالعات نشان می دهد که این موضوع احتمالاً با بروز آرتروز و دیگر عارضه های مزمن نیز مرتبط است.
آنتی اکسیدان ها یا عامل های آنتی-اکسیدانی، از طریق محصور کردن این مولکول های مضر، اثرات خطرناک اکسیدان ها را کاهش می دهند و قدرت تخریب آنها را کم می کنند. آنتی اکسیدان ها همچنین می توانند به ترمیم سلول های از قبل آسیب دیده نیز کمک کنند.
برخی از آنزیم های آنتی اکسیدان در داخل بدن تولید می شوند. از جمله شناخته شده ترین این آنتی اکسیدان هایی که به طور طبیعی به دست می آیند، سوپراکسید دیسموتاز (Superoxide Dismutase)، کاتالاز (Catalase) و گلوتاتیون (Glutathione) هستند.
سوپراکسید دیسموتاز ساختار اکسیدان ها را تغییر داده و آنها را به پراکسید هیدروژن تجزیه می کند. کاتالاز هم به نوبه خود پراکسید هیدروژن را به آب و ذرات ریز اکسیژن یا گاز تجزیه می نماید. گلوتاتیون نیز یک عامل سم زدایی به شمار می رود، که خود را به سموم مختلف می چسباند تا ساختار آنها را تغییر دهد تا این مواد سمی بتوانند به صورت مواد زاید از بدن دفع شوند.
آنتی اکسیدان های دیگر را می توان در مواد غذایی از قبیل سبزیجاتی که دارای برگ های تیره هستند پیدا کرد. عقیده بر آن است که موادی که دارای مقادیر زیادی ویتامین آ، ویتامین ث، ویتامین ای و بتاکاروتن دارند، سودمندترینند. این مواد مغذی معمولاً در میوه ها و سبزیجات یافت می شوند، آنهایی که رنگ های تیره تری دارند سلامتی زاترند. پرتقال، فلفل قرمز، گوجه فرنگی ها، اسفناج و هویج نمونه های این مطلب هستند.
استفاده از میوه ها و سبزیجات خام و نه پخته شده، بالا رفتن غلظت و جذب حداکثری آنتی اکسیدان ها را به دنبال دارد. افرادی که از مواد غذایی تولیدکننده آنتی اکسیدان به حد کافی استفاده نمی کنند، می توانند به جای آن مکمل های غذایی را به کار برند.