گزارش مطالعاتی نشان می دهد، قرار دادن گوجه فرنگی در برنامه غذایی روزانه می تواند از ابتلا به سرطان پروستات جلوگیری به عمل آورد.
گوجه فرنگی دارای رنگدانه هایی به نام لایکوپین (Lycopene) است که رنگ قرمز آن را سبب می شود. این ماده به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند که به شیوه های مختلف برای حفظ و بهبود سلامت مفید هستند. مطالعات مختلف حاکی از آن است که استفاده روزمره از گوجه فرنگی می تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات، سرطان ریه و سرطان معده را کاهش دهد.
ریچارد ون بریمن (Richard van Breemen) استاد شیمی پزشکی در دانشگاه ایلینوی، تحقیقی راجع به سرطان و گوجه انجام داده که در مجله پژوهش های پیشگیری از سرطان (Cancer Prevention Research) ارائه شده است. در این تحقیق 105 بیمار در سنین 50 تا 80 سال مورد بررسی قرار گرفته اند. این افراد به دو گروه تقسیم شدند: گروهی که 30 میلی گرم لایکوپین به صورت روزانه دریافت می کردند و گروه دیگر که روزانه کپسول های دارونمای حاوی روغن سویا مصرف می کردند. میزان آنتی اکسیدان در خون اعضای گروهی که روزانه لایکوپین مصرف می کردند، افزایش یافت.
فشارهای اکسایشی به سلول های بدن زیان و صدمه می رساند و ممکن است به بروز بیماری هایی همچون سرطان و آلزایمر منجر شود. از طرفی دیگر آنتی اکسیدان ها به سلول ها کمک می کنند تا از عهده آسیب ها و کاهش فعایت های اکسیداتیو برآیند. آنتی اکسیدان ها همچنین روند پیری سلول های بدن را کند می کند.
از آنجا که پژوهش مزبور فقط بر یک نژاد یعنی مردان آمریکایی-آفریقایی تبار محدود بوده است، نتایج به دست آمده از آن را هنوز نمی توان بین المللی تلقی نمود.
برگرفته از: topnews.ae
پیشوند «آنتی» به معنای ضد و مخالف است و در طبیعت به مفهوم ترمیم و اصلاح اشاره می کند. برای درک عملکرد و ماهیت آنتی اکسیدان ها بهتر است روشن شود که این عوامل دقیقاً با چه چیزهایی ضدیت دارند و به ترمیم چه چیزهایی مبادرت می ورزند.
در بدن آدمی میلیون ها فرایند در طول شبانه روز در حال رخ دادن است. انجام این فرایندها نیازمند اکسیژن است. متاسفانه همین اکسیژن زندگی بخش می تواند عوارض جانبی مضری بر جای بگذارد، یا موادی را اکسید کند که به سلول های بدن آسیب می رساند و به بروز بیماری های مزمن منجر می شود.
اکسیدان ها که معمولاً از آنها با نام «رادیکال های آزاد» یاد می شود، از طریق منابع محیطی نظیر قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا آلودگی محیط نیز به وجود می آیند. واسطه های دیگری نظیر استرس، به اضافه چیزهایی که افراد وارد بدن خود می کنند مانند مشروبات الکلی، غذاهای ناسالم و دود سیگار نیز در تشکیل این مواد دخالت دارد.
تقریبا به همان شیوه ای که اکسیداسیون باعث زنگ زدگی سطح اشیاء می شود و عامل از کارافتادگی و خرابی سطوح اشیا است، اکسیداسیون صورت گرفته در داخل بدن نیز به فروپاشی سلول ها منجر می شود. رادیکال های آزاد ایجاد شده از این فروپاشی، به سلول های سالم حمله می کنند و اغلب DNA، پروتئین ها و چربی ها را هدف قرار می دهند. این رخدادهای زنجیره ای منجر به تضعیف کارکرد ایمنی بدن و علاوه بر آن تسریع روند پیری سلول ها شده و از سوی دیگر زمینه را برای بروز انواع بیماری ها از قبیل آب مروارید، انواع سرطان ها و بیماری های قلبی فراهم می سازد. برخی مطالعات نشان می دهد که این موضوع احتمالاً با بروز آرتروز و دیگر عارضه های مزمن نیز مرتبط است.
آنتی اکسیدان ها یا عامل های آنتی-اکسیدانی، از طریق محصور کردن این مولکول های مضر، اثرات خطرناک اکسیدان ها را کاهش می دهند و قدرت تخریب آنها را کم می کنند. آنتی اکسیدان ها همچنین می توانند به ترمیم سلول های از قبل آسیب دیده نیز کمک کنند.
برخی از آنزیم های آنتی اکسیدان در داخل بدن تولید می شوند. از جمله شناخته شده ترین این آنتی اکسیدان هایی که به طور طبیعی به دست می آیند، سوپراکسید دیسموتاز (Superoxide Dismutase)، کاتالاز (Catalase) و گلوتاتیون (Glutathione) هستند.
سوپراکسید دیسموتاز ساختار اکسیدان ها را تغییر داده و آنها را به پراکسید هیدروژن تجزیه می کند. کاتالاز هم به نوبه خود پراکسید هیدروژن را به آب و ذرات ریز اکسیژن یا گاز تجزیه می نماید. گلوتاتیون نیز یک عامل سم زدایی به شمار می رود، که خود را به سموم مختلف می چسباند تا ساختار آنها را تغییر دهد تا این مواد سمی بتوانند به صورت مواد زاید از بدن دفع شوند.
آنتی اکسیدان های دیگر را می توان در مواد غذایی از قبیل سبزیجاتی که دارای برگ های تیره هستند پیدا کرد. عقیده بر آن است که موادی که دارای مقادیر زیادی ویتامین آ، ویتامین ث، ویتامین ای و بتاکاروتن دارند، سودمندترینند. این مواد مغذی معمولاً در میوه ها و سبزیجات یافت می شوند، آنهایی که رنگ های تیره تری دارند سلامتی زاترند. پرتقال، فلفل قرمز، گوجه فرنگی ها، اسفناج و هویج نمونه های این مطلب هستند.
استفاده از میوه ها و سبزیجات خام و نه پخته شده، بالا رفتن غلظت و جذب حداکثری آنتی اکسیدان ها را به دنبال دارد. افرادی که از مواد غذایی تولیدکننده آنتی اکسیدان به حد کافی استفاده نمی کنند، می توانند به جای آن مکمل های غذایی را به کار برند.